درست یک دهه از زمانی که برای نخستین بار مسؤولان به فکر آبادانی تفرجگاه اندبیل افتادند، می‌گذرد ولی پای لنگ تفرجگاه اندبیل هنوز به مقصد نرسیده است.

 

درست یک دهه از زمانی که برای نخستین بار مسؤولان به فکر آبادانی تفرجگاه اندبیل افتادند، می‌گذرد و هنوز این تفرجگاه همان چهره قدیمی خود را به یادگار داشته و رویای اشتغال و تولید و زدودن چهره بیکاری از منطقه خلخال به واقعیت تبدیل نشده است.

از زمان مسؤولیت سید حسین صابری، استاندار اردبیل در دهه 80، زمزمه گردشگری و استفاده از منابع خدادادی این منطقه کلید خورد اما در دوه مسؤولیت این مقام استانی همچنان در حد مصوبه ماند.

در زمان مسؤولیت اکبر نیکزاد در اوایل دهه 90، کلنگ ساخت مجموعه گردشگری اندبیل به زمین خورد و با پایان مسؤولیت این استاندار نیز این مجموعه همچنان شروعی نداشت.

در زمان مسؤولیت مجید خدابخش بود که این منطقه جهت تبدیل شدن به یک مجموعه توریستی، با امکانات متعدد گردشگری و سلامت، اولین بار به یک سرمایه گذار خصوصی واگذار شد تا مردم اندبیل و خلخال، آرزوهای خود را محقق شده ببینند.  از سال 1392 و با قطعیت یافتن واگذاری 11 هکتار زمین به محمد میرلوحی، فعالیت چند روزه‌ای در این تفرجگاه انجام شد و تنها سرمایه‌گذار آن پس از چند سال فقط 18 ستون بتونی و سیمانی را در این مجموعه به مردم تحویل داد.

مسؤولان استانی و فرمانداران خلخال از زمان مسئولیت ذبیح الله عبداللهی، هوشنگ محمدی، مهدی احمدی و علی نظری شیخ احمد، پیگیری‌هایی انجام دادند اما نتیجه مثمر ثمری به دنبال نداشت؛ چرا که با واگذاری زمین به فردی که در سال حتی یکبار هم قدم به شهر خلخال و تفرجگاه اندبیل نگذاشت سودی عاید مرد خلخال نشد.

سرمایه‌گذار حتی به خود زحمت حضور در جلسات را هم نداد و به سختی و شاید به تعداد انگشتان دست در این شهرستان دیده شد.

علی نظری شیخ احمد، در 26 شهریور ماه 1394، در نشست نخبگان خلخال از بی‌توجهی سرمایه‌گذار بخش خصوصی تفرجگاه اندبیل انتقاد کرد و گفت: سرمایه‌گذار تفرجگاه اندبیل خلع ید خواهد شد.

در زمان مسؤولیت جلیل جعفری بنه خلخال، نماینده سابق مردم خلخال و کوثر در مجلس، بارها آغاز به کار بخش خصوصی را پیگیر شد اما سرمایه‌گذار هر بار بهار و تابستان و زمستان را بهانه‌ای برای حضور و فعالیت خود عنوان کرد.

بشیر خالقی، نماینده فعلی مردم خلخال و کوثر در مجلس شورای اسلامی‌، ضمن انتقاد از نحوه واگذاری زمین به سرمایه‌گذار و عدم پیشرفت این پروژه، بخش خصوصی حاضر در پروژه را ناتوان عنوان کرد.

از سوی اداره میراث فرهنگی و گردشگری نیز بارها مدیران کل و معاونان و مدیران شهرستان قول‌هایی برای ایجاد تله‌کابین‌، بیمارستان سلامت، تله‌سیژ و اقامت‌گاه داده شد اما هرگز عملی نشد.

اکنون سیمای اندبیل با وجود چندین آلونک فروش مواد غذایی به همه چیز غیر از تفرجگاه شباهت دارد.

فریدون بابایی اخیراً در گفتگو با خلخالیم گفت : متاسفانه پیمانکار مربوطه به تعهداتش عمل نکرده است و ما یک سال هم به ایشان وقت دادیم، الان هم اخطارهای لازم را به ایشان داده ایم و در حال حاضر نیز از ایشان ناراضی هستیم. احداث سرویس بهداشتی و یک ابنیه کوچک به هیچ وجه مورد قبول ما و مردم نیست و خواسته‌ای که از این پروژه بود، احداث تله کابین و امکانات مناسب گردشگری بود که متاسفانه انجام نشد . واقعیت قضیه این است که اگر این منطقه در اختیار این پیمار نبود، ما امسال برای بیله‌دیر بودجه مصوب می کردیم و این منطقه را برای حضور سایر سرمایه‌گذاران، جذاب تر می‌کردیم . بعنوان مثال همین بهبود شرایط منطقه ازناو باعث شده، طی مدت اخیر، حداقل 20 سرمایه گذار برای ایجاد یک سری امکانات ( زیپ لاین، پل معلق، امکانات تفریحی و ... ) در ازناو اعلام آمادگی نمایند. در واقع جذابیت های ایجاد شده در ازناو باعث شده سرمایه گذارانی که تا دیروز برای حضور، تردید داشتند، برای حضور در این منطقه حتی به رقابت با همدیگر بپردازند. در مورد منطقه بیله‌دیر هم همین شرایط حاکم است . اگر جذابیت منطقه افزایش یابد، قطعا می‌توان سرمایه گذاران متعددی را برای تکمیل جذب کرد. ما در صدد هستیم که سرمایه گذار مربوطه را که به تعهداتش عمل نکرده، خلع ید کنیم.

حال جای این پرسش از مسؤولان استانی است اگر این فضای تفرجگاهی در سایر مناطق کشور بود، باز هم دچار چنین وضعیتی بود یا چهره‌ای متفاوت با سیمای گردشگری جهانی داشت؟/به نقل از فارس با مطالب تکمیلی خلخالیم